Enga Fordóma.

Hér er pistillinn minn sem birtist í Mosfellingi á dögunum. Hann er númer 57 í röðinni.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Enga Fordóma.

Nú á dögunum lauk undankeppni í Evróvision og ég var ansi ánægður með sigurvegara kvöldsins, en það vill svo til að að ég er og hef alltaf verið mikill  Botnleðjumaður og þar af leiðandi Pollapönkari í leiðinni. Þeir voru með fínt lag og góðan texta að mínu mati og með mjög mikilvægan boðskap. Enga fordóma.

Ég var sekur um fordóma, á mínum yngri árum var ég með sterkar skoðanir í garð útlendinga á Íslandi, sem sagt með fordóma gagnvart erlendu fólki sem settist að landinu,  ég er þeirrar skoðunar að við ættum að vernda okkar land, menningu, siði og tungumál og ég var barnalegur í hugsun og hélt að of margir útlendingar í fámennu landi væri ekki gott fyrir menninguna. En sem betur fer, maður eldist og vonandi þroskast og skiptir um skoðun.

Maður á ekki að vera hræddur við að skipta um skoðanir og játa hvenær maður hefur rangt fyrir sér hvort það eru skoðanir, smekkur á hlutum eða eitthvað annað. Ef við gætum ekki skipt um skoðanir og hugsað málið frá öðru sjónarhorni þyrftum við alltaf að vera föst á einhverju sem við tókum ákvörðun um sem við höfðum hvorki nægjanlegan þroska nú eða aldur til að mynda okkur skoðanir á. Maður breytir um smekk á hlutum, kýs öðruvísi, málar veggina öðrum litum, sumir finna sér annan maka, velja sér nýtt íþróttafélag til að halda með (ekki ég, ég verð alltaf Púlari og Aftureldingar maður) flytja á milli bæjarfélaga eða kominn með annan tónlistarsmekk.

Ég verð að viðurkenna að ég er ekki fordómalaus í dag, ég er með fordóma gagnvart ákveðinni tegund af tónlist og kvikmyndum. Ég ætla ég ekki að skipta um skoðun á því í bili, já ég er fordómafullur á þann hátt. Ég ætla ekki að gefa Justin Biber eða Kanye West séns og leggja á mig að hlusta í nokkra klukkutíma á þær vinkonur gaula. Ákveðnar kvikmyndir og þættir er ég fordómafullur fyrir og er ekki tilbúinn að sitja fyrir framann skjáinn sárkvalinn á líkama og sál fyrir vikið. En hver veit kannski þroskast það af mér líka? Vonandi ekki þó.

 

Högni Snær.