Páska pistill 2016.

Þetta er páska pistillinn 2016.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Páskar 1016.

Það eru þeir búnir í ár þessir blessuðu páskar, og við getum byrjað að hlakka til þeirra næstu, páskar 2017. Já þetta árlega páskahret sem sumir voru búnir að afskrifa kom og stendur enn og andskotinn einn veit hvað það mun standa lengi. Daga, vikur,ár eða áratugi ? Fjandinn hafi það, við eigum það inni að það komi hér loksins sumar í ár , það hefur ekki látið sjá sig af neinu viti á suðvesturhorninu eftir hrun.

Nú liggja landsmenn í súkkulaði þynnku út marsmánuð eftir páskaeggjafyllerí helgarinnar og munu sumir vera lagðinn inn í meðferð í líkamsræktarstöðvar landsins meðan þeir ná úr sér mesta skjálftanum. Í mínum huga eru þessir páskar mér afar minnisstæðir fyrir þá staðreynd að ég fermdi dóttur mína (fyrsta ferming Arndísar Linn) og minnti mig um leið á þá staðreynd að ég er orðinn gamall, jú er maður ekki orðinn gamall þegar maður er að ferma börnin sín ? Þrátt fyrir að ég þrjóskist við að viðurkenna að ég er ekki tvítugur lengur og virðist neita að horfa á tölurnar þá held ég að ég verði brátt að játa mig sigraðan, ef ekki í ár þá á næstu áratugum að minnsta kosti. Ég man það einsog það hafi gerst í gær þegar ég gekk inn kirkjugólfið með fermingarbræðrum mínum og systrum og séra Jón fermdi okkur þannig að í huga mínum er það ekki ýkja langt síðan, en nú er sá gamli að láta ferma börnin sín. Shit..  Það er reyndar meira stress hérna meginn í kirkjunni að horfa upp á barnið verða fermt en þegar maður gekk í gegnum sjálfur því stressið er rétt að byrja þegar athöfnin er búinn en þegar maður fermdist sjálfur. Er nægur matur handa öllum ? Er nægt pláss ? Var ég búin að redda þessu og redda hinu ? En nú er þetta búið og sex ár í að næsti strumpurinn í röðinni fermist og það er nægur tími til að hafa áhyggjur af því þegar þar af kemur. Hver veit nema maður hnoði í eitt stykki páska pistil þá.

 

Högni Snær.